De Gevolgen van het Einde van Tijdelijke Huurovereenkomsten
VALSE START
Soms begint het leven met hobbels. Hobbels – of ronduit rampspoed – die sommigen juist gebruiken om verder te komen. Die ze ertoe zetten het allemaal anders te doen. Die inzicht en veerkracht geven. Bij Manon ging het precies zo.
‘IK MOEST OP EIEREN LOPEN’
Manon de Lange (45) is ‘een meisje van de straat’. Omdat ze zelf thuis elk kwartje moesten omdraaien, wil ze nu dat het haar kinderen en de klanten van haar makelaarskantoor The Hague Real Estate Services aan niets ontbreekt.
Ik ben opgegroeid in Rijswijk, op driehoog in een flat. Mijn vader werkte hard in de zuivelindustrie, maar dat was geen vetpot. We moesten op de kleintjes letten en leefden niet op grote voet. Van luxe was geen sprake. Niet qua geld, maar ook niet qua stabiliteit. Ik groeide op in een onrustige thuissituatie – waar ik niet te veel over kwijt kan – en ging daarom zo snel mogelijk het huis uit. Ik had daar namelijk altijd het gevoel dat ik op eieren moest lopen, omdat ik niet wist hoe de vlag erbij hing. Ik was een blij meisje, maar fladderen kon ik tijdens mijn jeugd niet. Ik besloot één ding: ik ga het later allemaal anders aanpakken. Daarom begon ik al op jonge leeftijd met keihard werken. Eerst voor een groot Amerikaans softwarebedrijf, van ’s ochtends vroeg tot diep in de nacht. Later werkte ik als personal assistent voor een vastgoedfamilie en als rechterhand voor een ondernemer in de lingeriebranche. Ik startte in eerste instantie voor een baas in de makelaardij, maar bedacht al snel dat ik het zelf wilde doen. Met een compagnon startte ik tien jaar geleden mijn eigen bedrijf. In die tijd liep ik met een flyer en een rugzak op langs de deuren om aan mensen te vragen of ik misschien hun woning mocht verhuren. Inmiddels werk ik in het luxesegment en verhuur ik huizen van vijftienhonderd tot vijftienduizend euro per maand. We groeiden al snel uit tot een van de belangrijkste spelers op de markt. Maar belangrijker nog: wij zagen vanaf het begin allebei de échte waarde van woningen. Het gaat namelijk over veel meer dan alleen geld. Het gaat over een basis die helemaal voelt als jouw plek. Een fijn huis, zo weet ik uit eigen ervaring, is essentieel voor je thuisgevoel; dat heb ik zelf nooit gehad. Wij bouwen aan trotse toekomsten, zo zie ik dat. En daarom doe ik nog steeds heel veel zelf in het bedrijf. Ik zit bijvoorbeeld altijd bij de eerste telefonische intakegesprekken, want ik vind het belangrijk om te horen wat de wensen van mijn klanten zijn en wil daar zo goed mogelijk bij aansluiten. Als ik nu door mijn oude buurt rij, schiet ik vol. Ik had mezelf als jong meisje vrijheid gegund in plaats van altijd op eieren te moeten lopen door de financiën en de thuissituatie. En ik had het mijn ouders ook gegund; als ik nu nog steeds zie hoe ze van weinig moeten rondkomen en ze soms maar een beetje met z’n tweeën op de bank zitten. Als ik kijk waar ik vandaan kom en waar ik nu sta, ben ik trots. Ik heb een gezin met twee kinderen die fijn kunnen opgroeien, ik heb een prachtig vak met een geweldig team en ik mag iedere dag zelf nog groeien. Ik ga het anders doen, dat was mijn motto vroeger al. Dat is gelukt. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. En ik ben gedrevener dan ooit. Om me voor onze klanten honderd procent in te zetten en te bouwen aan hun trotse toekomsten. Precies zoals ik dat zelf ook heb gedaan.
Tekst Merel Brons, fotografie Alifya Al-Harazi, haar en make-up Xiu Yun Yü, productie Memouna Aharram, fotografieassistent Coco Olakunle
